Muzeum Historii Sztuki w Wiedniu (Kunsthistorisches Museum)
Muzeum Historii Sztuki w Wiedniu (, KHM) – jedna z największych na świecie galerii, posiadająca w swych zbiorach niezwykle cenną kolekcję malarstwa europejskiego, sztuki starożytnej oraz monet.
Muzeum zostało otwarte w 1891, 2 lata po Muzeum Historii Naturalnej (Naturhistorisches Museum). Bliźniacze niemal budynki obu muzeów, stojące naprzeciwko siebie, są jednymi z najokazalszych wiedeńskich budowli usytuowanych wzdłuż Ringu – reprezentacyjnej szerokiej alei okalającej ścisłe centrum miasta, wybudowanej na miejscu dawnych murów miejskich. Decyzję o budowie obu muzeów podjął cesarz Franciszek Józef I w 1858. Okazałe budowle w stylu renesansu włoskiego zaprojektowali dwaj architekci: Gottfried Semper i Karl Freiherr von Hasenauer. Prace budowlane trwały 19 lat – od 1872 do 1891.
Znaczną część zbiorów muzeum stanowi prywatna kolekcja Habsburgów, zbierana i powiększana przez wieki panowania kolejnych cesarzy. Zbiór portretów i kolekcja zbroi pochodzą np. ze zbiorów cesarza Ferdynanda II, duża część zbiorów malarstwa należała do cesarza Rudolfa II i Leopolda Wilhelma. Zbiory Habsburgów są tak bogate, liczne i różnorodne, że eksponuje się je w kilku miejscach Wiednia: m.in. w wiedeńskiej siedzibie cesarza – Hofburgu, jego nowej części, czyli w Neue Burgu, w pałacach Schönbrunn – oraz w zamku Ambras w Innsbrucku.
* Pieter Bruegel (starszy) – Wieża Babel, Walka karnawału z postem, Myśliwi na śniegu, Chłopskie wesele, Rzeź niewiniątek
* Jan Vermeer – Alegoria malarstwa (W pracowni artysty)
* Peter Paul Rubens – Helena Fourment w futrze, Cztery kontynenty
* Rafael Santi – Madonna w zieleni
* Caravaggio – Madonna Różańcowa, Dawid z głową Goliata, Cierniem koronowanie
* Giuseppe Arcimboldo – Lato, Ogień
* Albrecht Dürer – Adoracja Trójcy Świętej, Madonna z dzieciątkiem i gruszką
Muzeum zostało otwarte w 1891, 2 lata po Muzeum Historii Naturalnej (Naturhistorisches Museum). Bliźniacze niemal budynki obu muzeów, stojące naprzeciwko siebie, są jednymi z najokazalszych wiedeńskich budowli usytuowanych wzdłuż Ringu – reprezentacyjnej szerokiej alei okalającej ścisłe centrum miasta, wybudowanej na miejscu dawnych murów miejskich. Decyzję o budowie obu muzeów podjął cesarz Franciszek Józef I w 1858. Okazałe budowle w stylu renesansu włoskiego zaprojektowali dwaj architekci: Gottfried Semper i Karl Freiherr von Hasenauer. Prace budowlane trwały 19 lat – od 1872 do 1891.
Znaczną część zbiorów muzeum stanowi prywatna kolekcja Habsburgów, zbierana i powiększana przez wieki panowania kolejnych cesarzy. Zbiór portretów i kolekcja zbroi pochodzą np. ze zbiorów cesarza Ferdynanda II, duża część zbiorów malarstwa należała do cesarza Rudolfa II i Leopolda Wilhelma. Zbiory Habsburgów są tak bogate, liczne i różnorodne, że eksponuje się je w kilku miejscach Wiednia: m.in. w wiedeńskiej siedzibie cesarza – Hofburgu, jego nowej części, czyli w Neue Burgu, w pałacach Schönbrunn – oraz w zamku Ambras w Innsbrucku.
* Pieter Bruegel (starszy) – Wieża Babel, Walka karnawału z postem, Myśliwi na śniegu, Chłopskie wesele, Rzeź niewiniątek
* Jan Vermeer – Alegoria malarstwa (W pracowni artysty)
* Peter Paul Rubens – Helena Fourment w futrze, Cztery kontynenty
* Rafael Santi – Madonna w zieleni
* Caravaggio – Madonna Różańcowa, Dawid z głową Goliata, Cierniem koronowanie
* Giuseppe Arcimboldo – Lato, Ogień
* Albrecht Dürer – Adoracja Trójcy Świętej, Madonna z dzieciątkiem i gruszką
Mapa - Muzeum Historii Sztuki w Wiedniu (Kunsthistorisches Museum)
Mapa
Kraj (państwo) - Austria
![]() |
![]() |
Flaga Austrii |
* W języku niemieckim Österreich ze starowysokoniemieckiego ôstarrîhhi, znaczącego „państwo na wschodzie”. W IX wieku terytorium było wschodnią częścią imperium Franków, a także wschodnimi rubieżami osadnictwa niemieckiego na terenach Słowian. Za czasów Karola Wielkiego i w czasie wczesnego średniowiecza tereny te nazywano marchia orientalis (Marchia Wschodnia), co w lokalnym języku przyjęto jako właśnie ôstarrîhhi. To słowo po raz pierwszy pojawia się na dokumencie z 996 roku. Nazwy Ostmark (Marchia Wschodnia) używały hitlerowskie Niemcy po aneksji Austrii.
Waluta / Język (mowa)
ISO | Waluta | Symbol | Cyfry znaczące |
---|---|---|---|
EUR | Euro (Euro) | € | 2 |
ISO | Język (mowa) |
---|---|
HR | Język chorwacki (Croatian language) |
DE | Język niemiecki (German language) |
SL | Język słoweński (Slovene language) |
HU | Język węgierski (Hungarian language) |